Ardahan
1924 doğumlu, 6 çocuk, 14 torun sahibi Arıcı, kent merkezindeki Kazım Karabekir İlkokulunda müdürlük yaparken 1978'de emekli oldu.
Hayatını eğitime adayan ve çok sayıda öğrenci yetiştiren Arıcı, 1956'da boş zamanlarında başladığı arıcılığı, emekliliğinin ardından yaşam biçimi haline getirdi.
Merkeze bağlı Sugöze köyünde yaşantısını sürdüren Arıcı, 69 yıldır arıcılıkla uğraşıyor.
Eşini 15 yıl önce kaybeden Arıcı, evinin bahçesindeki kovanlarla sabahın ilk ışıklarında ilgilenmeye başlıyor. "Oğlum" diye seslenerek arılarıyla konuşan Arıcı, ilerleyen yaşına ve titreyen ellerine rağmen kovanların bakım ve tamirini ihmal etmiyor.
Doğal yöntemlerle elde ettiği balı satarak ek gelir sağlayan Arıcı, kazandığı paradan çok arılarla kurduğu bağ, doğayla yaşadığı bütünlükle zinde kalıyor.
Arıcı, emek, sadakat, doğayla barış içinde yaşamak ve üretim tutkusuyla gençlere de örnek oluyor.
"Bunu sevdiğim, değerini bildiğim için ölene kadar yapacağım"
Kazım Arıcı, arıcılığın kendisi için yaşam biçimi olduğunu söyledi.
Ömrünün 101. yılını doldurmayı arıcılığa borçlu olduğunu vurgulayan Arıcı, "Beni tanıyanlar, 101 yaşıma rağmen hala arıcılık yaptığımı bilir. Arıcılığı ölünceye kadar yapacağım. Çünkü bunlar benim sağlığım, ilacımdır. Bunlarsız yapamam. Ayrıca 10-15 kovan daha alacağım. Ne zaman ölürsem, o zaman biter o iş." dedi.
Arıcılığın mutluluk verici bir uğraş olduğunu dile getiren Arıcı, bunun meslek olmanın yanı sıra ilgilenen herkesi dinlendirdiğini anlattı.
Mesleğinde çeşitli sertifika ve belge alan Arıcı, boş zamanlarında arılıkta dinlendiğini, kitap okuyarak vakit geçirdiğini söyledi.
Arıcılığa karşı duygularının çok derin olduğunu ifade eden Arıcı, "Ardahan'a fenni arıcılığı getiren ilk benim. Arıcılığı seversen yaparsın. Bunu sevdiğim, değerini bildiğim için ölene kadar yapacağım. Yeter ki elim ayağım tutsun. Yaşıyorum, yaşatacağım." diye konuştu.