İstanbul
Yetmiş üç yaşındaki emekli Salman, 2010 yılından itibaren bit pazarlarındaki kahve fincanlarıyla ilgilenmeye başladı.
1900'lü yıllardan günümüze kadar üretilen binlerce kahve fincanını satın alan Salman, 5 bini aşkın ürünlük özel bir koleksiyon edindi.
Çeşitli dönemlerde üretilmiş cezve ve çay bardaklarıyla da koleksiyonunu zenginleştiren Salman, bunları Fatih'teki tarihi bir handa sergiliyor.
Salman, ilgisini çeken çeşitli türlerdeki kahve fincanı ve çay bardaklarını bitpazarlarından almayı sürdürdüğünü söyledi.
Türkiye'de kahve ve çay kültürünün önemli bir yeri olduğu belirten Salman, birçok farklı desen, şekil, ebat ve farklı tarihlerde üretilmiş fincanları biriktirdiğini belirtti.
Salman, ürünleri daha çok Eminönü ve Beyazıt'tan temin ettiğini dile getirerek, "Tamamen kendi imkanlarımla 15 yıldır sürekli toparlamaya çalışıyorum. Baktığınız zaman önceleri Türkiye'ye kahve az geliyordu. Fincanların yapısının küçük olmasının bir sebebinin de kahvenin az gelmesi diye düşünüyorum. Kurtuluş Savaşı yıllarında kahve bulunmadığı dönemlerde nohut kahvesi ikram edilmiş. Şimdi imkanlar geniş. Burada 100 yıllık fincanlar var. Bunu uzmanları da bilirler." diye konuştu.
Koleksiyonunu kamuya açık bir müzede sergilemek istediğini kaydeden Salman, böylece koleksiyonunu herkesin yakından görebileceğini anlattı.
Salman, farklı türlerdeki fincanları toplama alışkanlığını bugün de sürdürdüğünü ifade ederek, "Çünkü bunların hepsi bir emektir. Yani insan eli değmiştir. Ressamlardan o figürleri yapan ustalar veya fabrika işçileri, elde yapılanların değerlendirmesi tamamen sektöre bir canlılık getirir. Onların unutulmamasını sağlamak gerekir. Bir usta yaptığı bir eseri müzede görürse o zaman daha fazla moral bulur." ifadelerini kullandı.
"Her fincanın ve bardağın bir macerası vardır"
Raflara dizdiği çay bardağı ve kahve fincanlarının her birinin ayrı birer hikayesi olduğunu anlatan Salman, şunları kaydetti:
"Bunların her biri bizim iyi ve tatlı günlerimizde evlere ziyarete, taziyeye, düğüne gelenlere ikram edilen çay, kahve fincanlarıdır. Her fincanın ve bardağın bir macerası vardır. Keşke bir dilleri olsa da bir söyleseler. Kimlerin sevincini nasıl paylaştığını, acılarını nasıl paylaşarak azalttıklarını, sevinçlerini çoğalttıklarını bu fincanlarda ve bardaklarda görebiliriz.
Fincanları görenler zaman zaman benden istiyor ama vermiyorum. Hatta bazen bana kırılanlar oluyor. Çünkü biz toplumsal bir mülkiyet sevdasındayız. Biz ise bunu herkes görsün, bundan faydalansın diye yapıyoruz. Yoksa kişilerin evinde bunları kendisinin veya birkaç kişinin görmesi benim anlayışıma ters."