Irak’ta mahsur kalan işçiler için yardım çığlığı

Irak’a götürülen 9 Türk işçi, iddiaya göre paraları ödenmeyince ve pasaportlarına el konulunca mağdur oldu. 

Irak’ta mahsur kalan ve ölmeden bir an önce yardım isteyen 9 Türk işçinin arkadaşları Halil İbrahim Özışık, “Şu an aç ve susuzlar, iki kişi hasta. Bir kişi, vücudunda yara çıkmış yataktan kalkamıyor. Ona ilaç almaya gidemiyorlar, kamptan dışarı çıkamıyorlar. O arkadaşın akıbeti ne olur telaffuz etmek istemiyorum. Arkadaşlarımızı bir an önce kurtarın” dedi.

Türk işçilerinin çalışmak için götürüldükleri Arap ülkelerindeki yaşadıkları mağduriyetlere bir yenisi daha eklendi. İstanbul merkezli bir inşaat şirketi tarafından Irak’a götürülen 9 Türk işçi, iddiaya göre paraları ödenmeyince ve pasaportlarına el konulunca mağdur oldu. Yiyecek ekmekleri ve suları dahi olmadığı öne sürülen işçiler sosyal medyadan “Açız, içecek su yok, ekmek paramız yok. Türkiye’den, devlet büyüklerimizden yardım bekliyoruz. Lütfen bize ölmeden yardım edin” çağrısında bulundu.

Türk işçilerin Basra şehrinde yaşadıkları mağduriyeti geçen yıl aynı firma yüzünden kendisinin de yaşadığını, IŞİD tehdidi ile karşılaştığını öne süren Halil İbrahim Özışık da, her gün görüştüğü arkadaşları için yardım istedi.

Özışık, şu an 9 kişinin Irak’ta mahsur kaldığı EİD inşaatta geçen yıl kendisinin de yaşadığını belirterek 'Oranın personeliydim. Biz de aynı şekilde arkadaşlarım gibi rehin kaldık. Pasaportlarımızın vizesi bitti Türkiye’ye dönmek için bir 20-25 gün uğraştık. Hiçbir para alamadık. Bu arkadaşlarımız bizden çok çok daha mağdur durumda. Biz bir şekilde yolunu bulduk geldik ama şuan arkadaşlarımızın orada hiçbir yemekleri yok, suları yok, hasta ve ilaç alamıyorlar” diye konuştu.

Geçen yıl yaşadığı mağduriyeti hâla unutamadığını, geceleri yatağından fırlayarak kalktığını ve psikolojisinin bozulduğunu ifade eden Özışık, şunları söyledi: “Firmanın piyasaya borçları vardı, yerel şirketlere borcu vardı. Bunlar ödenmedi, para göndermediler. Ödenmediği için oradaki o firmalar bizim kampa ve şantiyeye giriş çıkışımızı engelledi. 

Biz paramızı almadan sizi burada çalıştırmayız diyerek bir 4-5 gün kadar kamp içinde mahsur kaldık. Ondan sonra IŞİD’in tehditleri başladı. Sonra paraları ödendi bizi serbest bıraktılar ama ondan sonra IŞİD’in tehditleri başladı. Ülkeyi terk etmemizi söylediler. IŞİD’in vukuatlarını, olaylarını biliyorsunuz. Bize herhangi bir baskı uygulanmadı ama ülkeyi terk etmemiz söylendi. Biz de 20 kişi ülkeyi terk edemiyoruz çünkü pasaportlarımızda vize yok. Artı hiçbirimizin cebinde para yok. Ülkeyi terk edemeseydik bilmiyorum artık sonuçlarını düşünmek istemiyorum ben.”

Türkiye’ye dönüş yolunda IŞİD ile karşılaştıklarını ve 30 kişinin gözleri önünde katledildiğini tüyleri ürpererek anlatan Özışık, aynı mağduriyetleri arkadaşlarının hayatasından endişe ettiğini belirtti.Müslüman olmaları sebebiyle IŞİD mensuplarının kendilerine zarar vermediğini ancak korku dolu anlar yaşadıklarını dile getiren Özışık, o anları şöyle anlattı: “Türkiye’ye dönüş yolculuğumda IŞİD resmen bölgeyi ele geçirmiş, tüm şehrin giriş çıkışları her şey IŞİD’in elinde. Hiçbir aracı kontrol etmeden göndermiyorlar. Bizim mahsur kaldığımız, yakaladıkları gün tüylerim diken diken olmuş durumda şu an 30 kişi orada katledildi. Bizim Müslüman olduğumuzu bildikleri için biraz yumuşadılar. Ama ondan sonra Kur'an-ı Kerim okumamız, dua okumamız istendi. Şimdi öyle bir durum var ki bana ‘Sübhaneke’ dedi.

 İçimden okuyorum ama çıkmıyor, çıkmıyor. Bizim bir aşçımız vardı beraber geliyorduk kendisi imam hatip mezunu. Ezan okumasını istediler. Uğraşıyor sadece ezanın ‘Allahüekber’ kısmı çıkıyor geri kalanı yok. 5 sefer, 6 sefer tekrarladı yok. Artık öyle bir şey ki orada bana eşimin adını sorsalar bilmiyorum söyleyemezdim herhalde. Annemin babamın adını sorsalar söyleyemezdim. Ellerinde silahlar kafanıza dayanmış durumda ne söyleyebilirsiniz ki o psikolojide. Ama biz oradan çıkamayacağımızı düşündük yani. Hatta 5 kişiydik orada ve birbirimize hakkımızı helal edip sarılıp vedalaştık.”

Irak’ta mahsur kalan arkadaşlarından İdari İşler Müdürü Murat Semiz ile dün görüştüğünü ve çok kötü durumda olduklarını kaydeden Özışık, sözlerini şöyle sürdürdü: “Dün akşam görüştüm. Sürekli yazışıyoruz telefonda görüşme şansımız yok. Şu an iki kişi hasta. Bir kişi vücudunda yara çıkmış yataktan kalkamıyor, ona ilaç almaya gidemiyor kamptan dışarı çıkamıyorlar. O arkadaşın akıbeti ne olur bilemiyorum. Telaffuz etmek istemiyorum. Stres ve sıkıntıdan tüm vücutlarında yara çıkmış. Aç ve susuzlar hiç birinin üzerinde 1 lira dahi yok, yemekleri yok suları yok. Orada bir kuyu vardı suyu tuzlu muhtemelen o suyu içiyorlar. Su orada en değerli gıda maddesi, su bulunmuyor çünkü aşırı derecede su sıkıntısı var. Paranız yoksa susuzsunuz.”

Şirket yetkililerinden hiç kimseye ulaşamadıklarını belirten Özışık, firma sahibinin hâla Irak’ta borcu olduğu firmalara para göndermediğini ve şu an Antalya’da tatilde olduğunu ileri sürdü.Kendisini mağdur eden aynı şirketten 5 bin dolar alacağı olan Özışık, aynı zamanda icra takibi başlattı ancak firmanın sahipleri aynı olmasına rağmen isim değişikliğine gitmesi üzerine eli kolu bağlandı.Arkadaşlarının neler yaşadığı en iyi anlayacak kişinin kendisi olduğunu belirten Özışık, devlet büyüklerinden yardım isteyerek şunları söyledi: “Şu an Irak’ta mahsur kalan 9 Türk arkadaşımız aynı yerde daha önce bende mahsur kaldım. Aynı şeyleri bu kadar yoğun olmasa da ben yaşadım. Onların yaşadıklarını en iyi anlayabilecek kişilerden biri benim yani sizden ricam bu arkadaşlarımızın bir an önce kurtulması, Türkiye’ye geri dönmeleridir. Bunun için ne yapılması gerekiyorsa yetkililerin bir an önce yapması lazım. Çünkü bu arkadaşlarımız orada aç ve susuz ve hastalar.”

Öte yandan işçilerden Murat Semiz, sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımda şu ifadelere yer verdi: “Irakta 9 Türk işçi mahsur kaldık. E.İ.D. Mimarlık İnşaat firması çalışanlarıyız. Patronlarımız bizi açlığa terk ettiler. Türkiye’ye göndermiyorlar. Bizi alıkoyuyorlar. Açız, içecek su yok, ekmek paramız yok. Günlerdir perişanız. Türkiye’den, devlet büyüklerimizden yardım bekliyoruz. Lütfen bize ölmeden yardım edin. Ailelerimize, yuvalarımıza kavuşturun.”