Çocukların okuldaki davranış problemlerini körükleyen önemli unsurlardan biri ne yazık ki veliler.

Bir konuda kendi çocuğunu telaşla savunmak veya bir diğerini suçlamak yerine;

1- Çocukların akran ilişkilerinde değişen tutumları olduğunu,

2- Çocukluğun “kontrolsüz/ bilinçsiz" hatalarla dolu bir süreç olduğunu,

3- Olaylara büyük anlamlar yüklemenin bizim yetişkin algımızla ilişkili olduğunu,

4- Çocuğun ise sadece çocukluğunu yani sürecin gelişimsel farkındalığını yaşadığını/keşfettiğini,

5- Ciddiye değil, dikkate alınması gereken şeyler olduğunu fark edebilmeyi, çocuğu değil "çocukluğu" savunma adına kıymetli buluyorum.

Çünkü o zaman, kimin haklı/haksız olduğundan ziyade, orada sadece topluma adapte olmaya çabalayan "oyun arkadaşlığı"nı görebiliriz!

Unutmayalım: “Düşe kalka çocuk olmak, hayatın en özel öğrenme anıdır."

Ve ileride sağlıklı yetişkin bireylerle bir arada yaşamak istiyorsak; çocuğumuz değil, çocukluk savunma alanımız ve kırmızı çizgimiz olmalıdır!

.

Betül Özey, dikGAZETE.com

-Psikolog - Sosyolog-