Karaman
Eski sanayi bölgesindeki dükkanında çapa, kazma, bıçak, satır, balta gibi aletler üreten Elmas, henüz 10 yaşında babasının yanında çıraklık yapmaya başladı.
Dedesinden babasına geçen demircilik mesleğini aynı özveriyle sürdüren Elmas, geçen 57 yılda da çok sayıda çırak yetiştirdi.
"Şimdi işlerimizin tadı yok"
Elmas, AA muhabirine, ilkokul yıllarında dersten çıkıp babasının yanında çalışmaya başladığını söyledi.
O yıllarda işlerinin çok yoğun olduğuna değinen Elmas, artık günlerinin çoğunu iş yapmadan bitirdiğini dile getirdi.
Elmas, okula giderken bile ağabeyiyle dükkanda çalıştığını belirterek, "Sabah dükkanı açar öğlen elimizi yüzümüzü yıkar okula giderdik. Eskiden demircilik çok iyiydi. Geçmişte araba yoktu, köyden eşeğe binip gelirler, bıçağı olsun baltası olsun yaptırırlardı. Köylüler ekin biçmek için oraklarını getirirdi. Şimdi makineler biçiyor. Şimdi işlerimizin tadı yok. 2000'lere kadar burada 15-20 demirci vardı." ifadesini kullandı.
"Bu işi her adam yapamaz, tehlikeli bir iş"
Yaşı nedeniyle artık tek başına demir dövmekte zorlandığını ancak yetiştirecek çırak bulunmadığını vurgulayan Elmas, şöyle konuştu:
"Meslek unutulmaya yüz tuttu. Artık eleman yetişmiyor. Eskiden insanlar köyden yemeğini alır, yanımıza iş öğrenmeye gelirdi. Bu işi her adam yapamaz, tehlikeli bir iş. Demiri döverken yapan da, yardım eden de usta olacak. Eskiden işe sabah başlar akşam ezanıyla bitirirdik. Örsün, körüğün sesi hiç kesilmezdi. Şimdilerden köylülerin kullandığı tarım aletlerini yapıyorum. Köylü kalmadı. Herkes fabrikalarda işe girdi. Buralarda 2 ya da 3 demirci kaldı, gerisi mesleği bıraktı. Yeni nesil bu zanaatı öğrense iyi olur."
Kaynak: AA
dikGAZETE.com
