Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik 4. Sınıf öğrencisiyim, ayrıca üniversite bünyesindeki Doğa Ve Hayvan Dostları Kulübü üyesiyim. 

Üniversitemizde beslediğimiz, bakımlarını üstlendiğimiz 250 köpekten bir tanesi olan Şimşek’in ilgi çekici ve bir o kadar da yürek burkan hikayesinden bahsetmek isterim.

“Şimşek” ile ilk tanıştığımızda vücudunun çeşitli yerlerinde yaraları vardı. 

Bu nedenle bakım alanına alıp tedavisini üstlendik.

Zaman geçtikçe Şimşek’in kulübesine taş taşıdığını ve kulübesinin içinin taş dolu olduğunu gördük.

Şimşek’in bu hareketlerini biraz daha gözlemlediğimizde ise irili ufaklı her taşı alıp yuvasına taşıdığını, diğer köpeklerden koruduğunu, yemek yerken ilk olarak taşı yemeğin ortasına koyup adeta taşın yemesini bekleyip sonra kendisinin yediğini gördük.

Şimşek, taşlarına bizim dokunmamızı dahi istemiyordu. 

Taşlarından bir tanesini alınca ağlamaya başlıyor, üstümüze atlayıp almaya çalışıyordu. 

Sonradan öğrendik ki Şimşek, uzun zaman önce yavrularını kaybetmiş ve  bu durum onda travma etkisi bırakmış. 

O yüzden de her gördüğü taşa annelik yapıyor. 

Onları her gittiği yere taşıyor ve zaman zaman diğer köpeklere karşı taşları korumak için hırçınlaştığı da oluyor. 

Şimşek, taşları ağzından hiç düşürmediği için dişleri kırılıyor ve dilinde kesikler meydana geliyor. 

Bunun için gerekli tedaviyi uygulasak da maalesef önüne geçemiyoruz.

Şimşeğin bu durumu 1969 yapımlı baş rolde Fatma Girik’in oynadığı “Boş Beşik” filmine çok benziyor. 

Filmde Fatma Girik, çoçuğu olmadığı için çok muzdarip ve bu nedenle taşlara annelik yapıyor, köydeki diğer çocuklara annelik yapmak istiyor. 

Bu film bir kurgu olarak izleyicilerin yüreklerini burkuyor, içlerini acıtıyor ama Şimşek kızımızın hikâyesi gerçek.

O, taşlara çok güzel annelik yapıyor. 

Tabiri caiz ise yemeyip yediriyor içmeyip içiriyor. 

Taşlara bile bu kadar güzel annelik yapan Şimşek’in yavrularını hiç kaybetmemiş olmasını ve şu dönemde çocuklarına bakmak istemeyen, onları kuytu köşelere atan, çöplere bırakan annelere örnek olmasını diliyorum çünkü annelik her canlı için kutsaldır.

.

Hidayet B. Gürbüz, dikGAZETE.com

Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesi Gazetecilik 4. Sınıf öğrencisiyim, ayrıca üniversite bünyesindeki Doğa Ve Hayvan Dostları Kulübü üyesiyim. 

Üniversitemizde beslediğimiz, bakımlarını üstlendiğimiz 250 köpekten bir tanesi olan Şimşek’in ilgi çekici ve bir o kadar da yürek burkan hikayesinden bahsetmek isterim.

“Şimşek” ile ilk tanıştığımızda vücudunun çeşitli yerlerinde yaraları vardı. 

Bu nedenle bakım alanına alıp tedavisini üstlendik.

Zaman geçtikçe Şimşek’in kulübesine taş taşıdığını ve kulübesinin içinin taş dolu olduğunu gördük.

Şimşek’in bu hareketlerini biraz daha gözlemlediğimizde ise irili ufaklı her taşı alıp yuvasına taşıdığını, diğer köpeklerden koruduğunu, yemek yerken ilk olarak taşı yemeğin ortasına koyup adeta taşın yemesini bekleyip sonra kendisinin yediğini gördük.

Şimşek, taşlarına bizim dokunmamızı dahi istemiyordu. 

Taşlarından bir tanesini alınca ağlamaya başlıyor, üstümüze atlayıp almaya çalışıyordu. 

Sonradan öğrendik ki Şimşek, uzun zaman önce yavrularını kaybetmiş ve  bu durum onda travma etkisi bırakmış. 

O yüzden de her gördüğü taşa annelik yapıyor. 

Onları her gittiği yere taşıyor ve zaman zaman diğer köpeklere karşı taşları korumak için hırçınlaştığı da oluyor. 

Şimşek, taşları ağzından hiç düşürmediği için dişleri kırılıyor ve dilinde kesikler meydana geliyor. 

Bunun için gerekli tedaviyi uygulasak da maalesef önüne geçemiyoruz.

Şimşeğin bu durumu 1969 yapımlı baş rolde Fatma Girik’in oynadığı “Boş Beşik” filmine çok benziyor. 

Filmde Fatma Girik, çoçuğu olmadığı için çok muzdarip ve bu nedenle taşlara annelik yapıyor, köydeki diğer çocuklara annelik yapmak istiyor. 

Bu film bir kurgu olarak izleyicilerin yüreklerini burkuyor, içlerini acıtıyor ama Şimşek kızımızın hikâyesi gerçek.

O, taşlara çok güzel annelik yapıyor. 

Tabiri caiz ise yemeyip yediriyor içmeyip içiriyor. 

Taşlara bile bu kadar güzel annelik yapan Şimşek’in yavrularını hiç kaybetmemiş olmasını ve şu dönemde çocuklarına bakmak istemeyen, onları kuytu köşelere atan, çöplere bırakan annelere örnek olmasını diliyorum çünkü annelik her canlı için kutsaldır.

.

Hidayet B. Gürbüz, dikGAZETE.com