Toynbee Haklıydı: Herodian Kemalizm’in İslamofobik Zulmü ve Zihinsel Sömürgeciliğin Karanlık Yüzü
“Herodianlar, en fazla Batı’nın proleteri olabilirler.” -Arnold J. Toynbee
Bir Zihinsel İşgalin Anatomisi
Arnold Toynbee, modern dünyayı anlamaya çalışanlar için sadece bir tarihçi değil, aynı zamanda bir uygarlık doktorudur. Toynbee’nin en çarpıcı tespitlerinden biri, Batılı emperyalistlerden daha tehlikeli olan bir tipolojiyi tanımlamasıydı: “Herodianlar”. Bunlar, sömürgecilerin gittiği yerde, onların fikirlerini ve kültürünü taklit ederek kendi halkına baskı uygulayan, halkın değerlerinden utanıp Batı’ya öykünen yerli elitlerdi. Toynbee’ye göre bu insanlar, “kendi halkına Batılılardan daha çok zulmeder”di.
Bu yazı, bugün Türkiye’deki kimi Kemalist elitlerin tam da bu tanıma nasıl uyduğunu, İslamofobik söylemleriyle halkın inancına ve kültürünü ezmeye çalışan bu Herodian zihniyetin artan azgınlığını ve kaçınılmaz sonunu ortaya koyacaktır.
Herodian Zihniyetin Tanımı: Toynbee Ne Demek İstedi?
"Herodian" terimi, Roma işbirlikçisi Yahudi kral Herod'dan gelir. Toynbee bu kavramı genelleyerek şöyle der:
“Herodianlar, sömürgecilerin çekildiği yerlerde, onların zihinsel ajanları olarak kalan yerli elitlerdir.”
Bu insanlar, halkın inancına, geleneğine ve ruhuna yabancıdır. Batı’nın kurumlarını, dilini, değer yargılarını kutsar; halkın kültürünü aşağılar. Kendilerini “aydın”, “modern” olarak tanımlarlar ama gerçekte kendi halklarından nefret ederler.
Türkiye’de Herodian Kemalizm: Dine Karşı Zihinsel Savaş
Cumhuriyetin ilk dönemlerinden itibaren Kemalist ideolojinin belirli bir fraksiyonu, halkın dinle bağlını koparmayı medenileşme olarak gördü. Bu anlayış, Batı’nın taklit edilmesini ilericilik; dindarlığı ise “gericilik” olarak tanımladı.
- Ezanın Türkçeleştirilmesi,
- Kur'an kurslarının kapatılması,
- Başörtüsü yasağı,
- İmam Hatiplerin kapanması ya da kısıtlanması,
- Cami ve tekkelerin kapatılması,
gibi uygulamalar bu Herodian refleksin pratik sonucudur.
Laiklik Maskesiyle İslamofobi: Dine Karşı Otoriterlik
Bugün “laiklik” kisvesi altında dindar halka yöneltilen sistematik nefret dili, tam anlamıyla bir İslamofobidir:
Dindar kadınlara “kara çarşaflı” ya da “üreme makinesi” gibi hakaretler,
Cuma namazına giden memurlara yönelik mesleki baskı,
Gençlerin namaz kılmasını “tehlike” olarak gören akademisyenler,
Medyada imam, hacı, cemaat figürlerinin daima ya cahil ya şiddet yanlısı olarak sunulması,
bunlar tesadüf değil, organize bir zihinsel baskı sisteminin parçasıdır.
Güç Kaybeden Herodian Zihniyetin Azgınlaşması: Giderayak Saldırganlık
Herodian Kemalist yapı, bugün güç kaybettikçe daha da azgınlaşmakta, şiddeti ve hakareti artırmaktadır. Bu bir son çırpınış, bir yok oluşun farkındalığından gelen çaresizliktir. Artık:
Ne halkın desteğini alabiliyorlar,
Ne seçim kazanabiliyorlar,
Ne de yeni nesilleri ikna edebiliyorlar.
Bu nedenle sosyal medyada, akademide, tiyatroda çılgınca bir dindar nefretinin pompalandığına tanık oluyoruz. Bu, Toynbee’nin tarif ettiği final sahnesidir.
İslamofobinin Jeopolitiği: NATO, FETÖ, Şia ve DAEŞ Üzerinden Küresel Zihinsel Savaş
Sadece içeride değil, dışarıda da İslam’a karşı bir zihin savaşı yürütülmüştür. Sovyetler yıkıldıktan sonra NATO, yeni düşman olarak İslam’ı hedef ilan etti. Bu yüzden:
Şia yayılmacılığı desteklenerek Sünnî dünyayla çatışma kışkırtıldı.
FETÖ gibi sözde “hoşgörülü” ama gerçekte Batı ajanı yapılar öne çıkarıldı.
CIA Başkanı David Petraeus'un liderliğinde DAEŞ gibi radikal yapılar kurularak, İslam, vahşetle özdeşleştirildi.
Bu strateji, hem Batı kamuoyunu korkutmak hem de Müslümanların kendi içinde güvensizlik yaratmak içindi.
Sonuç: Herodianlar Tarih İçin Bir Not, İslam Bu Asır İçin Bir Cevaptır
Arnold Toynbee’nin şu tespitiyle bitirelim:
“Herodianlar efendilerine yaranamaz; halkları da onlara asla güvenmez.”
Bugün Türkiye’de halk, bu sahte aydın sınıfın maskesini görmüştür. Herodian Kemalizm artık tükeniştir. Ancak son darbelerini vurmak için çırpınırken, azgınlaşan bir hınçla hareket etmektedirler.
Milletin yolu ise açıktır: Köklerine, inancına, ruhuna ve medeniyetine dönerek zihinsel istiklâlini kazanmaktadır. Çünkü bu toprakların geleceği, efendilere yaranmaya çalışanlarda değil, Hakk‑ın hatırını halkın hatırının önüne koyanlardadır.
.
Barbaros Nasün, dikGAZETE.com