“…belki onun cüzlerine bir mana ayının nuru düşer.

Belki ay ışığı ona yol gösterir...

-Rumi (ks)-

Kendimizi bile unuttuğumuz anlarda, ne gam vardır, ne tasa... 

“Müşahade, ruhun salâtıdır” diyor üstad İbn Arabi (ks).

Bu çok zor süreçlerde de Secde’yi, bu müşahadeyi sürdürebilir miyiz?..

Sürdürebilmenin ya da koruyabilmenin yolu nedir?

Peki ne için?

Her şeyi olduğu gibi kabullenmek ve yüzleşmek; kaçıp konfor alanı oluşturmaktan daha gerçek ve âli değil mi?

“Doz” ve “Denge” kilit elementler!..

İçine dalmadığın hiç bir olay/felaket/acı vs. seni sarsmaz. 

Ne çok haber izlerdik, doğal felaketler vs. ama hep Hindistan, Bangladeş’te falan olurdu!..

Bizi sarsar mıydı?

Yazılacak, örneklenebilecek çok şey var pandemi öncesi ve sonrası yaşantımıza bakıp; gerçek ve kendi gerçeklerimiz, hayat ve kendi hayatımız (yaşantı) nedir üzerine...

Azıcık tefekkür edince bile, devasa kapılar açacak şuurumuzda. 

Bir yazılı kitaptan okunup tefekkür edilen bilgiler değil, bizzat kendi hayat deneyimlerimizle yazılıyor olan, hem de tüm dünya insanlarının her birinin aktif rol aldığı hikayelerle, kendi hayat kitabımız. “Oku kitabını”…

Zaman ve/veya mekana göre değişen “normal” formlar; arınmış, safiyetine ermiş “kalp/akıl”dan çıkan doğrularla çelişiyorsa, artık o değişimin zamanı gelmiştir; cihattır, kişisel ya da toplumsal... 

Kur’an'ı (Hakikat bilgisini) ne kadar dar bir çerçevede anlıyoruz.

Hayret!..

*

Sadece Hak olanı samimiyet ve sevgi ile dile getir; ama kaybetme pahasına!..

Karşındakinin nasibinde varsa, o da gelir Hakk’a; zamanı gelmemişse ya da nasibi yoksa, hayatından uzaklaşır. 

Zaten herkes, öncelikle kendinden sorumlu ve en yakın çevren bile olsa, sadece teklif edebilirsin...

O yüzden yeter ki, Hak’tan, adalet ve sevgiye uygun düşenden ayrılmayalım.. 

Ya toksik bir ilişki şifalanır, yenilenir tertemiz; ya da biter…

İnsan ilişkilerinde, muhatabınıza savaşacak bir düşman bırakmamak gibi bir seçeneğin de olduğunu hatırlamakta fayda var; bu başlarda zor olsa da, sonrası keyifli ve huzurlu bir seçenek.

Hayattaki tüm denklemleri, en zorlarını bile ruhsal gelişime hizmet ettiren bir seçenek…

Ha burada küskünlükten bahsetmiyorum; kalben bencil, fitneci kimselerle muhatap olmamak; o seviyeye inmemek…

“Ona en kolayı kolaylaştırdık”

“Allah’ın Mescidi”ni temiz tutmaktan bahsediyorum!..

Bize de kolaylaşsın.

*

Okumak - okumamak, sohbet etmek - etmemek..

Bir ziyaret, mekan değişikliği, hareket ya da durmak vs...

Denge’yi bulmamıza hizmet ediyor mu?

Aslolan bu.

Sırat-ı Müstakıym üzere hidayet nasib ola bizlere de... 

O Güzel’in hürmetine…

*

“Son Nebi/Resul..” ne demek?

Artık siz, benlikten/bencillikten arınmış saf kalp/akıl ile, “Vicdan Resulünüzü” dinleyiniz. 

Artık dışardan size bir Peygamber gelmeyecek. 

İhtiyaç duyduğunuz bilgi verildi.

“Size içinizden bir Resul irsal ettik” (2/151)

*

“Kimle konuşursan konuş kendini ondan dûn gör! ‘Belki bu zât, Allah’a benden daha yakındır’ diyeceksin…”, “Kıl düzeltmeye değil, huy düzeltmeye gönderildik dünyâya…" -Muzaffer Özak Efendi (ks)-

Detaylara takılı kalmak, daha yüzmeyi öğrenemeden, sığ sularda, okyanusun kenarında boğulmak gibi; Allah idrakimizi nurlandırsın lütfuyla…

İbnül Arabi (ks) şöyle der dua için;

“Mutlaka kabul olunan dua, hâl ile yapılan duadır, o da kulun istediği şeyi, kabul etme kapasitesine sahip olmak suretiyle, hazırlık yapmasıdır.” 

Dua kavramını; iman ve fiil (niyet ve eylem) bütünlüğü içinde anlarız biz de dilerim.

*

“Dini tilkiden öğrenirsen, tavuk çalmayı sevap sanırsın…”

Her alanda geçerli olduğunu unutmadan ve içimizdeki tilkiyi de asla göz ardı etmeden...

Dıştaki tilkileri farketmek ve korumak/korunmak önemli, ama bunu içimizdeki tilkiyle beraber yapmazsak…

Daha iyi olur.

Kalbimizden/şuurumuzdan pası, Lutuf ve Aşkınla sil Ya Rab!..

.

Gülşah Aslı, dikGAZETE.com