Çerkes kızı siyasi malzeme değildir!
Beni bazen çok şaşırtıyor insanlar. Anlamakta güçlük çekiyorum. Basit, kısa, net bir şeyi bile insan istediğinde karmaşık hale getirebiliyormuş. Türklerin dediği gibi “eden bulmuyor, diyen buluyormuş”.
Kim ne yaparsa yapsın, senden susman bekleniyormuş.
Ölsen de taciz de edilsen, susman gerekiyormuş. Halbuki “eski Çerkesler” basit bir adap kuralını ihlali bile ifşa ile rezil ederlerdi.
Sofra adabına dikkat etmeyene bile uluorta kusuru söylenirdi. Kalmış ki ağır, çirkin, toplumun vicdanını yaralayan şeyler…
Talihsiz birçok olay yaşandı…
Üzücü olan, talihsiz(!) olayın yaşanmasından çok, buna tepki verilmesinin tepkiye neden olmasıydı.
Akla zarar bir şey.
Kısacık ve net yazacağım.
Bir ebeveyn, bir eş, bir kardeş, onurlu bir Kafkasyalı olarak bütün gelenek göreneklerinizi, ahlak ve adabınızı, öğretilerinizi, kişiliğinizi alın, egonuzu ve tarafınızı bırakın. Söz konusu bizim yavrumuz, evladımız, çiçeğimiz, kızımız. Kızımızın şahsında kızlarımızdır.
Kadına verdiği değerle her fırsatta övünen, “candan önce onur gelir” diyen bir halkın evlatları olarak bizler, söz konusu kızlarımız olduğunda tek fire vermeden ayağa kalkarız.
Öyle olmalıyız.
Bu bizim haysiyet meselemizdir.
Burada tartışılacak bir şey olduğunu düşünen, annesinin, kız kardeşinin, kuzeninin, kızının yüzüne baksın ve bir daha düşünsün.
Konuyu çarpıtmayalım!
Konunun seçimle bir ilgisi yok.
Tek bir liste vardı, başka alternatifi yoktu ve seçildi.
Seçime girmeyen nasıl kaybedecek?
Taciz gibi ağır bir meseleyi, “seçimi kaybettiler ağlıyorlar” diye değerlendirmek nasıl bir çiğliktir?
Senin kız kardeşin bunu yaşasaydı hoş mu görecektin?
Bu toplumun her genç kızı, bu toplumun her bir ferdine emanet edilmiş bir mücevher değil midir?
Nerede kadına verilen değer?
Sen incinmişsin. Ben de incindim. Bu toplumun bütün kadınları, kız çocukları, onurlu erkekleri incindi, failin yerine utandı, öfkelendi. Fakat bir çocuğun yara almış ruhunun yanında senin, benim incinmemin ne önemi var?
Allah aşkına bir kendinize gelin.
Neyi nasıl konuşuyorsunuz?!
Sevmediğiniz biri, bir doğruyu dile getirdi diye, doğruya, erdeme düşman olmak nedir?
Politik bir dil kullanmıyorum.
Simgeler, dolaylı anlatımlar olmadan yazıyorum…
Kol kırılsın yen içinde kalsın diye diye, kol kangren oldu.
Arkadaşlar biz, sürekli övündüğümüz erdemi, doğruluğu kaybediyoruz.
Örtülen her kötülük, beslenen bir akreptir.
O akrep güçlenir, büyürse besleyeni de sokar.
Kötülüğü hiçbir bahaneyle örtmeyin.
Ki kötüler cesaret bulmasın.
“Falanca şunu yaptı, herkes te sessiz kaldı, yuttu, görmezden geldi” deyip, benzeri kötülüklere niyet edebilecek kim varsa, ibret alsın bırakın da.
“Demek ki Çerkes kızına dokunan yanar” desinler.
Cesaret edemesin hiçbir kötü, bırakın.
Bunun size ne zararı var?
Suç şahsidir.
Faili kollayanlar suçu şahsi olmaktan çıkarıyor.
Düşman çitinizi yıkmış.
Sessizce çiti onarmışsınız.
Gelir gene yıkar.
Yol yapar, alışkanlığa dönüşür, kötüye cesaret verir yine diyorum.
Bunun nesi anlaşılmıyor?
Meseleniz Almastı’ysa, ben de Almastı’ya eleştirilerimi yazdım.
Açık açık eleştirdim ve hala da eleştiriyorum.
Üstelik Almastı’yı eleştiren onlarca insan da benimle aynı şeyi söylüyor.
Meseleniz 10. Dönem Kaffed yönetimiyse, bugünkü Kaffed yönetiminde de benimle aynı şeyi düşünen insanlar var.
Büyük bir erozyona doğru gidiyoruz.
Sadece “benim dediğim olsun, o haklı olmasın” diye gerçeği çarpıtamayız.
Gerçek gün gibi ortada.
Şerefli insan, saygı değer insan, düşmanı da olsa hakkını verendir.
Kamptaki insanların, dernek başkanlarının şahitliği apaçık ortadayken, niçin gerçek bir Çerkes gibi erdem ve cesaretten yana tavır koymuyor da; “ağlama yıhaaa” gibi düşük tavırlar sergiliyor insanlar?
Bunun neresi xabzeye uyuyor?
Büyüğe ve kadına saygı gösteren bir halkın 46 yaşında kadın bir ferdi olarak diyorum ki; eğer biriyle derdiniz varsa, onu bunu bahane etmeyin de açıkça “senin şu yaptığın, şu fikrin, şu duruşun yüzünden sana muhalifim” deyin.
Kız çocuklarını bu işe karıştırmayın!