Dücane Cündioğlu'nun dünkü konuğu Talha Hakan Alp ile söyleşisini izleyen bir arkadaşım şunları yazmış bana:
"Dücane'nin son yayını efsane.
Konuğu cesur laflar ediyor.
Zevkli bir sohbetti.
Sohbetteki bir husus, düşündükçe canımı sıktı.
Birçok başörtülü kız, yaşadığımız bu zulüm döneminin sembollerinden biri haline gelen başörtüsünü töhmetten kurtulmak için çıkartıyor dendi. Tamamen adalet duygusunun gereği olarak. Bunlara büyük saygı duyuyorum.
Ancak bu kızları seçimden sonra iktidar devrildiğinde başını açacak uyanıklardan ayırmak gerekir. Bunlar benden daha Atatürkçü kesilecek.
Ne yazık ki elimizde bunları ayıracak hiçbir mekanizma olmayacak. Adalet duygusuyla İslamcılardan uzaklaşanlar da benzer münafık muamelesi görebilirler.
Tek tesellim zaten sayılarının çok az olması."
Ben de şu cevabı verdim ona:
"Ben bu fikre şiddetle karşı çıkıyorum. Çünkü başörtüsü, tamamen dini bir gereklilik. Allah’ın dediğine inanmasam gayet rahat istediğimi giyer çıkarım.
Eğer şimdi siyasi bir tepki aracı olarak başörtüsünün üzerinden verilen tepkiyi çok âdilâne buluyorsan 28 Şubat’ta da rejime meydan okuma sembolü olarak kullananlara da hak vermen gerekir adalet ilkesi gereği.
Şimdi takdir ettiğin bu tavır da dini siyasete alet etmek değil mi?
Ben, 28 Şubat'ta da şimdi de başörtümü siyasi fikirlerimin göstergesi olarak görmedim, görmüyorum.
Benim çevremde, açılan arkadaşlarımın aman mevcut yönetim çok zalim ben de bunlardan görülmeyeyim gibi bir anlayışla açıldığına şahit olmadım.
Böyle bir tavır, kadınları aşağılayıcı bir tavır ayrıca.
Ne yani kadınların sözü, kendini ifade şekli tükendi de bunun için bedenini mi kullanıyor?
Başımı örtersem bu demektir ki hükümet yanlısıyım, açarsam değilim, etek boyum şöyle olursa şu görüşü temsil ediyorum mu diyor kadınlar?
Bu çok ilkelce değil mi?"
“Hükümet devrilirse!” diye düşünüyorum da bir Nilüfer şarkısı eşlik ediyor bunları yazarken:
...yine bize bize hüsran var... bize yine esmer günler düştü, eyvaaahhh…