Ey engeli azimle, engelleyen kardeşim.. Hayatını, irfanla dengeleyen kardeşim.. Sende varken bu yürek, bu cesaret, bu emek.. İçime hiç sinmiyor, sana “engelli” demek… İnsanlar zaman zaman, gaflet ile doluyor.. Bu nedenle kalbini, incitenler oluyor.. İçimden geçiyorken, senden özür dilemek.. Çok zoruma gidiyor, sana “engelli” demek.. Engel; ne göz, ne kulak, ne bacak, ne de kolda.. Gönüllere engel yok, Allah’a giden yolda!.. Senden ibret almalı, dünya edepten yana.. Senin vakur duruşun, mesajdır anlayana.. Mesajı almayanlar, derdin olmasın senin.. Bir dakika sonrası, belli değil kimsenin.. Bilirsin ya insanlar, düşündüğü kadardır.. Mühürlenmiş kalplere, anlatacak ne vardır?.. Milletler kuşanırken, bunca nefret ve kini.. Sende bulmalı beşer, insanlık târifini.. Ne kadar da yanılmış, sana “engelli” diyen.. Oysa özgür düşünmek, bana senin hediyen.. Ey barış sevdalısı, ey sabır âbidesi.. Ey sessiz çığlıkların, Arş’a yükselen sesi.. Kan damlıyor altından, dünya denen kafesin.. Ne olur, duâlarla bezensin her nefesin.. Biliyorum melekler, sana yakın duruyor.. Bu dünya vebâlinden, seni Allah koruyor.. Kimbilir, ne yücedir.cennetlerdeki yerin.. Kâşâneler, saraylar ve zümrüt bahçelerin.. Orada berabersin, gönül verdiklerinle.. Ana, baba, eş, kardeş, bütün sevdiklerinle.. Ey Peygamber komşusu, sözde “engelli” insan.. Rütbeni anlatacak, ne kalem var, ne lisan… Kimsenin haddi değil, sana “engelli” demek.. Çünkü senin misyonun, engeli engellemek..