Yeni bir kıyafet giydiğinde utananınız var mı!
Yeni biriyle tanıştığında kıvrananınız…
Beri gelin...
Güleç yüzlü bir arkadaşımı kaybettim bugün; yaşı kırklarda… Onunla birlikte içilen bir kahve, onaylanmış bir espri, kızılmış bir kişi, hediye edilmiş bir eşya, bir bakış da gitti.
Benim gibi kafası eski biri, eskiyen her şeyini sever…
Eskiyemeden kaybettiklerine üzülür.
Ders almayı nasib etsin yaradan.
Her gidenden…
Toplumca yeniyi yaşamak varken, şahsi ayrıcalıklar beni biraz iğreti eder…
Kişisel ayrıcalıklara karşıyım çünkü.
Ötekinin keyfi beni içermez.
Her insanın tek tek, ayrı ayrı yaratılmış olması, bezenmiş olması yeterli ve tatminkârdır.
Ama tırnak içinde şanslarımızın diğerlerinin gözünün içine sokulması da ayrı bir hamlıktır bana göre…
Sesine, yüzüne, eline-koluna, aklına-diline şükretmek, takdir toplamak varken…
Giyilmiş bir çula, satılmış bir tarza harcanmamalı insan.
Yeni kıyafet aldığımda genellikle bir süre eskimesini beklerim tuhaf gelebilir ama his bu!.. :)
Genellikle beklerken eskimez…
Zamanın bir şeyleri hallettiği külliyen yalandır.
Yeni insanlarla tanışmak da zorlaşır yaş ilerledikçe…
Birinin hayatının ortasına girmek zorlaşır.
Öyküsünü dinlemek, sevip sevmediklerini öğrenmek, zaman akarken elini kolunu nereye koyacağını bilemeyen zarafetle şaşırtır sizi.
Öyle miii!.. Pek ala dersin.
Ne hoş, ne iyisiniz!..
Adınız nedir?..
Sonra izlersin, bazen uzak bazen yakın düşürür.
Varsa kalu belada bi tanışıklık…
Bazen her şey, yerinde güzel dersin…
Tanıdığıma sevindim...
Yıllarca tanırsın birini…
Çok şey paylaşmayı bilemeyen, bana benzer biriyseniz, o size verilmiş bir anahtardır.
Sizde ki bir kilidi açan…
Ya da açık bir kapınızı kapatıverir..
Gelmese de hep açık bırakacağınız bir kapı…
Yerine geçen ne varsa ihtiyaç iledir.
Sisteme olan aşkımız artar.
Yaşadığın her kişi ve olay, görevini yapmaktan başka işe yaramaz çünkü…
Bekle ki göresin…
Gördüğün görmen gerekendir
Hangi katta, hangi balkondaysan;
Manzaran da o...
Yeni olan yek şey bilgidir ve her gün tekrar tekrar olan ve senin dahil olamadıkların…
Güneş, yeni bir güne doğar, yenilenerek doğar, seni insanların içinden çekip alır izlerken…
Sonra yine onların içine salar…
Yeni andır.
Sonraki değil.
Yeri dolmaz yeninin çünkü bir yeri henüz yoktur.
Bi değeri vardır.
Yeri olan eskidir, yokluğu boşluk yapar.
Bünyede değer sarsılır; yokluk başlar.
Alışmak yeninin düşmanıdır.
Ancak bir bebek baştan başlayabilir…
Biz devam etmeliyiz…
Yerimiz boşalana kadar…
Manzaramız değişene…
Güneşimiz batana…
Gitme vaktimiz gelene kadar.
Ancak o gidiş yenidir.
Bilgi yenidir.
Kitap yeni.
Eski bedenimiz, eski ruhumuzla
Yeni bir balkon…
Seyretmek için yeni yerimizi.
.
Arzu Leyal, dikGAZETE.com