Dar bir patika, sağlı sollu toprakla birleşmiş çimlerin arasında iki büyük kaya…
Semiz yarpuz hindiba…
Toprak ıslak, bir küçük kaplumbağa sırtında iki benek, üç tahta.
Su sesi, rüzgarın hafif esintisine eşlik ediyor, yayıla yayıla büyümüş bir ağacın altı…
Çok oturulmuş, çömülmüş, çok yaslanılmış belli…
Etrafın uzun sarı otları arasında az ileride bir tepe…
Tepenin sağ yamacında iki tahta birbirine çatılmış…
Kapı yapılmak istenmiş.
Tepeye giriş çalınmalı, izin istenmeli.
Yamacın altında nehir, uzun ince kıvrak değil…
Şırıl şırıl pek sakin, imkanlar ölçüsünde…
İçinde renkli taşlar bir kaç yosun, “su akmasa, berraklık olmazdı” der gibi…
Gökyüzü açık mavi, küme iki büyük bulut. Biri bir deveye benziyor biri bir yumruğa…
Kanatlarını gere gere uçuyor kuş.
Ağacın yaprakları düşüyor ayak uçlarıma…
Gözün dalıp gittiği yerde bir köy, bir cami, üç sekiz baca bir elektrik direği, çıkışı mezarlık, çokça selvi…
Karıncalar yürüyor ellerime, avucum toprakta…
Hala yapraklar düşüyor ayak uçlarıma.
Sükunet bir derin huzur, tüm hesapların dürüldüğü güne çok şükür.
Akmakta zaman, bu akışsa bir güneşin yavaş yavaş batmasıyla yavaşlıyor, cırcır böceği ötüyor başımı kaldırıp, ağacın dopdolu dalarına bakınca…
Susuyor suyu dinlerken.
Hava kararmakta…
Biraz daha durmalı, gece olunca…
Bir elinde baston, yavaş yavaş yürümeli…
Çok yavaş…
Kurdu var çakalı var her ağacın, tepenin, çimenin, yolun…