İnsanoğlu, dünyada var olma gayesini neden hatırlamıyor?
Söz verip de yerine getirmediği, hatırlamak istemediği emanet nerede bırakıldı?
İnsan; ekranda: “Game Over/ Oyun Bitti” yazısını görmeyi mi bekliyor? Perde kapanmış, zincirin halkası kopmuş, tespih daneleri dağılmış neye yarar.
Sis perdesi kalktığında, ortalık aydınlanmaz ise halimiz nece olur?
Beynimize yüklenen bilgi; ayıklanmaz ve arıtılmazsa; içimize çöken kasveti dağıtmak için çöl fırtınalarına mı koşmalı?
Ağızdan çıkan kelimelerin donduğu coğrafyaların çocuk seslerini bastıran Küresel Hegemonik Şer Odaklarının zafer çığlıklarına müdahale etmezsek; kulaklarımız duymasın. Dillerimiz lal olsun.
“Bin atlı akınlarda çocuklar gibi şendik; Bin atlı o gün dev gibi bir orduyu yendik.” Dev gibi orduyu yenen bin atlı, dijital faşizme yenilmek üzere.
Şeytanı ayrıntıda gizledik bir zamanlar. Şimdi şeytan, dijital yapıların içerisinde görünür vaziyette.
“Diller, sayfalar, satırlar (Ebu Leheb öldü) diyorlar: Ebu Leheb ölmedi, yâ Muhammed; Ebu Cehil, kıtalar dolaşıyor!”
Kıtaları aşmak; ışık hızından da kolay. Ateş kızıldan maviye dönüşürken, temiz bilgi grileştikçe; flu/ buzlu camlara bakışıyoruz.
Şatafatlı masalarda nutuklar atılıyor. Bildiriler dağıtılırken; sesler vızıltıya dönüşüyor. Gözlerdeki ışıltıya aldanmayın; bu başlar, vücutta değil.
İnsanı manasızlaştırmaya çalışan ekipler var. Durmaksızın koşuşturan. Hayra davet değil.
Kadife kumaşlara bürünen zalimlerin yanında durmayın. Kerbela’da İmam Hüseyin (R.a) ile beraber misiniz? Eğer bir adım uzaklaşırsan ateş yutar.
Dünyanın imtihanı hep aynı, hiç değişmemiş.
Kötüler işbirliğine giderken; iyiler ile dayanışmaya geçmezsen, günahtır azığın.
İnsanlık çökertilmeye çalışılırken; nerede duruyorsun?
Mustazaf/ mazlumlar ile beraber değilsen, av olursun korunaklı sitelerin köpeklerine.
Zaaflarımızı biliyorlar. Direncimizi kırmayı, fırlatıp atmayı hanelerine kazanç olarak eklemeyi seviyorlar.
Silkinin!.. Size öğretilmek istenen, hakikatın tezatı.
Feda edecek bir tane canımız yok!..
Yeryüzünün halifesidir insan. Mübarek olarak yaratılmış canı sevebilmeli, tecrübeleri paylaşabilmeli.
Hacı Bektaş Veli ne güzel söylemiş: “İnsanın içinde güzel ahlâk olmalı, kötü huylar insanın içinden çıkmalı!”