"Engelli çocuklar, toplumun beklentileri seviyesinde performans gösteremedikleri için, yaşadıkları çevreye uyumda güçlük çekerler.
Çeşitli şekillerde gösterdikleri uyumbozuklukları, üzerinde uğraştıkları sosyal ve akademik ödevlerde çeşitli başarısızlıklar yaşamalarına sebep olur.
Fakat engellilerin sahip oldukları potansiyelin tamamını kullanabilmeleri için başarıyı tatmaları gerekmektedir.
Dikkatlice planlanmış sosyal, sportif etkinlik programları başarıyı tatmalarına yardımcı olur.
Aynı zamanda bu tür programların sahip olduğu birçok tabii özellik, engelli çocukların çevreye olan uyumlarının sağlanmasında daha gerçekçi tedavi veya rehabilitasyon stratejileri olarak kullanılabilir…"
AVRUPA’DAN SONRA DÜNYA...
Yazımızın giriş görümünde yer alan "Engelli bireylerin sporla nasıl bir kazanım sağlayacağı..." konusunu, Batman Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulunun 2. Uluslararası Engelliler ve Beden Eğitimi ve Spor Kongre Kitapçığından alıntıladık.
Amacımız, "engellik ve spor" konusundaki kişisel görüşümüzü, bilim ile desteklemek.
Her olayın bir sebep ve sonuç ilişkisi olduğu gibi, bugünkü yazımızda yer alan engellilerin sporla elde ettikleri başarı konusunun ayrıntısını, Dünya Şampiyonası maçlarını sürdüren Ampute Milli Takımımız oluşturdu.
Biz bu yazıyı yazdığımızda, spor basınımızda Fenerbahçe-Galatasaray derbisinde öncesi ve sonrasındaki futbol dışı olaylar konuşuluyor ve tartışılıyor.
Oysa ki konuşulması ve yazılması gereken, Ampute Futbol Dünya Kupası Rusya’yı 5-1 yenerek adını yarı finale yazdıran Milli Takımımız olmalıydı…
DESTANSI BİR HAYAT...
İçinde bulunduğumuz süreçte, sahasındaki mücadelenin ruhsuz kaldığından dolayı, futbolun sadece adı profesyonel olarak anılmaya başlandı.
Bu olumsuzluğu ortadan kaldıran ve kendilerini Avrupa Şampiyonluğu’ndan tanıdığımız Ampute Milli Takım oyuncularımız şimdi Dünya Şampiyonasında övünç kaynağımız oldu.
Başarı süreçlerinin ana kaynağı, ay-yıldızlı futbolcuların kendi ifadeleriyle, futbolu "Hayat tarzı", şampiyonluğu ‘alın teri’ ve amputeyi ‘aile’ olarak görmeleri.
Türkiye adına destan yazan Milli oyuncularımızın, futbol oyun kurallarında ‘Oyuncuların bir ayağı ampute (bir kısmı) olmamalı’ yazıldığı gibi kalmaması gerektiğini algılamış olmalılar ki, spor/futbol onların, adeta kesik olan bacağı oldu.
Vatani görevi yaparken mayına basarak, trafik kazasında, doğuştan, havale geçirdiğinden, saman makinesi kaptırılan veya inşaat yıkımında kepçenin altında kaldığı için kaybedilen bacak.
Her birinin dramatik bir hikâyesi, inanç ve azmin zaferi sonrasında, şimdilerde apayrı destansı bir coşkuya dönüşmüş durumda…
BEŞ BÜYÜKLER NEREDE?
Her ne kadar görmez, işitmez, koşamaz, yorumlayamaz tanımlarına maruz kalsalar da, tüm bu olumsuzluklara inat, neleri başarmadılar ki.
Futbol başta olmak üzere birçok branşta isimlerini Avrupa, Dünya ve Olimpiyat Şampiyonu olarak yazdırdılar.
Hal böyle olunca, sormadan edemiyoruz; "Avrupa Şampiyonu olan, Dünya Kupası yolunda ilerleyen Milli Takımda, Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş, Trabzonspor ve Başakşehir ve Bursaspor’dan bir tane futbolcu neden yok?”
‘Olmasa da bu takım Şampiyon olur!’ şeklinde düşünülebilir.
Olmalı ki, milyonlarca seyirci ‘engelliliği’ farkına varabilsin!
Olmalı ki daha çok çocuk, genç evinden çıkıp sosyal hayata katılım sağlayarak, daha iyi şartlarda fiziksel aktivite, spor yapabilsin!
Madem ‘Mutlu birey, mutlu toplum…’ diyor, devamında ‘Üretken birey, aydınlık Türkiye…’ görüşünü benimsiyor, Avrupa zaferi elde etmiş, şimdi Dünya destanı yazacak o oyuncu topluluğunda bir tek futbolcunuz neden yok!
Öyle ise ihmal edilen, Kulüplerin engelli branşı açma hususu bir an önce gündeme gelmeli.
Kulüpler kadar, burada en önemli görev Türkiye Futbol Federasyonu'na (TFF) ve Gençlik ve Spor Bakanlığı'na düşüyor.
Kulüpler sözden anlamıyor ise, sözden anlamayanın hakkı, ‘resmiyette’ kanun/yasadır, vesselam…
.
Ahmet Gülümseyen, dikGAZETE.com
:
.
.
.